Poszczególne prowincje kanadyjskie otrzymały swoje rządy prowincjonalne, przypominające strukturą rząd federalny całego Dominium, i początkowo przyjęły przeważnie system jednoizbowych ciał ustawodawczych. Rządy prowincjonalne otrzymały dosyć liczne uprawnienia prawodawcze i wykonawcze na terenie poszczególnych prowincji, m. in. w zakresie spraw podatkowych, finansowych czy oświatowych. Zagadnienia oświatowe miały duże znaczenie zwłaszcza dla Quebecu, wykazującego zawsze dużą troskę o zapewnienie francuskiego charakteru tej prowincji. Quebec został ponadto uprzywilejowany dosyć liczną reprezentacją w federalnej Izbie Gmin, co miało na celu zagwarantowanie interesów francuskich Kanadyjczyków. Twórcy British North America Act z l lipca 1867 r. dążyli do stworzenia silnego rządu federalnego i umocnienia konfederacji prowincji kanadyjskich. Stąd też rząd federalny otrzymał wszystkie uprawnienia prawodawcze i wykonawcze w sprawach dotyczących „pokoju, porządku i dobrego rządu”, pozostawiając zarząd nad kwestiami lokalnymi rządom prowincjonalnym. Gubernatorzy prowincji mieli być mianowani przez rząd federalny, czego celem było wzmocnienie tendencji centralistycznych Dominium. Przyjęcie systemu federalnego nie oznaczało intencji naśladowania wzorów ustrojowych Stanów Zjednoczonych. Dominium Kanady uformowało swój model ustrojowy pod wpływem amerykańskich i brytyjskich wzorów, przyjęto „brytyjsko-amerykańską konstytucję”. Kanadyjski Senat tylko z nazwy przypominał amerykańską wyższą izbę.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA