Rozruchy 1885

Rozruchy z 1885 r. miały wiele wspólnego z wcześniejszym powstaniem nad Czerwoną Rzeką, o którym była już wyżej mowa. Wielu metysów francuskich przeniosło się wówczas na północ nad rzekę Saskatchewan w związku z kolonizacją tej części Manitoby. Powstanie z 1885 r. było protestem tubylców i metysów przeciwko posuwającej się ekspansji cywilizacji białego człowieka, która zagrażała stanowi posiadania dawniejszych mieszkańców, ich ziemi i stadom bawołów, uciekających coraz dalej na północ przed postępującą kolonizacją i budową kolei transkontynentalnej. Mieszkańcy doliny Saskatchewan, głównie indiańsko-francuscy metysi, częściowo uciekinierzy z Manitoby po powstaniu z 1869 r., poczuli się ponownie zagrożeni. Zwrócili się do swego dawnego wodza Louisa Riela, przebywającego na wygnaniu w Stanach Zjednoczonych, i obrali go w 1885 r. swym przywódcą. Rząd w Ottawie nie ocenił należycie powagi sytuacji, chociaż istniało niebezpieczeństwo przyłączenia się do powstania Indian, odczuwających coraz dotkliwiej ekspansję ludności białej na zachód i północ. Dla Indian i metysów powstanie z 1885 r. było ostatnią próbą obrony dawnych stosunków w Kanadzie epoki myśliwych i handlarzy futer przeciwko erze kolei parowej i białego farmera.