Lord Durham przybył do Górnej Kanady w towarzystwie dwóch czołowych brytyjskich przywódców tzw. radykalnych imperialistów, Edwarda Gibbona Wakefielda (1796-1862) i Charlesa Bullera (1806-1848), którzy również wywarli duży wpływ na ukształtowanie się nowej idei Imperium Brytyjskiego. Pod wpływem J. Benthama, wielkiego angielskiego filozofa i ekonomisty, twórcy tzw. utylitaryzmu, Wakefield głosił ideę „systematycznej kolonizacji” i w 1830 r. założył nawet w tym celu Stowarzyszenie Kolonizacyjne (Colonization Society). Wakefield i inni radykalni imperialiści sądzili, że do kolonii nie należało wysyłać przestępców, jak to często dotąd robiono, lecz zwarte grupy ludzi, odpowiednio dobranych, posiadających środki materialne na kupno od rządu ziemi i zagospodarowanie się (biednym należało udzielać pomocy). Osadnicy winni mieć przy tym te same prawa polityczne, jakie mieli w kraju ojczystym, a więc i ciała ustawodawcze. Wspomniany wyżej Charles Buller był również zwolennikiem wprowadzenia do kolonii brytyjskiego systemu rządu odpowiedzialnego. Jako sekretarz lorda Durhama głosił tego rodzaju poglądy w prasie i pamfletach. Nie ulega wątpliwości, że Wakefield i Buller wywarli poważny wpływ na ukształtowanie się stanowiska Durhama, wyrażonego w jego Raporcie.